Eskiden çocukluğumuz.. Her şey toz pembeydi arkadaşlıklarımız ölümüneydi yalan yoktu sonsuza kadar bizimle kalacak sanırdık.Kavga ettiğimiz tek şey oyuncaklarımızdı diğer kişilere karşı birbirimize kalkan olurduk. Okul arkadaşları en değer verdiklerinizdir senelerce aynı sıralarda,aynı sınavları görürsünüz. Kavga edipte senelerce küsme şansınız yoktur siz değer verirsiniz ama kaybedende siz olursunuz.Artık yeni arkadaşları vardır değil mi ? Sizi unutmuştur ama yine siz çabalarsınız ilk adımı siz atarsınız
-Sizi özledim buluşalım mı ?
+Yok ya işim var zaten, dışarı çıkamıyorum
Sonra bakarsın diğer arkadaşlarınla fotoğraf çekilmiş vs.
Bu duyguları kimse anlayamaz sadece değer verenler ve karşılığını alamayanlar. O uğruna her şeyi feda ettiğiniz arkadaşınız şimdi sizi diğer her şey için feda ediyor.Bazen bitirmek lazım bazen arkadaşlığınızı ama senelerin hatırı vardır değil mi ? Yazık o kişiler hiç bir zaman mutlu olamayacaklar. Lakin bir gün o sırt çeviren çocukluk arkadaşları yüzünü dönecek size ama tek yapmanızın gereken şimdide sizin sırtınızı dönmenizdir çünkü o bir daha gidecektir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder